Κατηγορία: Κείμενα Τεκμηρίωσης

ΘΕΣΕΙΣ ΕλΕΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ

Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ) παρακολουθεί με ιδιαίτερη ανησυχία και προβληματισμό τις πρωτοφανείς ανατροπές που έχουν επιφέρει τον τελευταίο μήνα στην καθημερινότητα όλων μας τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας του COVID19.

Περισσότερα

Η υποχρέωση των δημοτικών αρχών να ανταποκριθούν στο δικαίωμα ταφής των μουσουλμάνων

 

Ο καθορισμός ιδιαίτερου χώρου για τον ενταφιασμό αλλόδοξων ή αλλοθρήσκων εντός δημοτικού κοιμητηρίου ρυθμίζεται με το άρ. 6 του α.ν. 582/1968, το οποίο προβλέπει μια σύνθετη διοικητική ενέργεια

Περισσότερα

Η ΑΣΦΑΛΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΜΗ ΑΣΦΑΛΗΣ ΕΕ

Η ευρωπαϊκή υποκρισία γύρω από τα θέματα των προσφύγων έφτασε στα ύψη με την από 28-2-2017 απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ, που –προκειμένου να κρίνει εαυτόν αναρμόδιο να εξετάσει τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των προσφύγων- έκρινε ότι η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας δεν αποτελεί συμφωνία

Περισσότερα

Κράτος Θρησκευόμενο και Εκκλησία πολιτευόμενη: σφιχτοί εναγκαλισμοί σε εποχές αντι-Διαφωτισμού.

Πρόσφατα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για τη διείσδυση ενός ακραίου μορφώματος με τον τίτλο «Τάμα του Έθνους» στην κοινωνία και θεσμικούς φορείς στην περιοχή της Θράκης. Όσο κι αν φαινομενικά μοιάζει άσχετο με το θέμα που συζητάμε,

Περισσότερα

Θέσεις για το προσφυγικό. Η δεύτερη φάση: προκλήσεις και αδυναμίες

Στην προηγούμενη έκθεση μας πριν από έναν χρόνο υποστηρίζαμε ότι η προσφυγική και μεταναστευτική μετακίνηση προς την Ευρώπη αντιμετωπίζεται πλέον ανοικτά με όρους ασφάλειας, όχι των ανθρώπων, αλλά των συνόρων.

Περισσότερα

Η επί του κράτους επικρατούσα θρησκεία

Ιστορικά οι σχέσεις του ελληνικού κράτους με την εκκλησία ήταν ιδιαίτερα στενές. Ο ανώτατος άρχων όχι μόνο έπρεπε να είναι χριστιανός ορθόδοξος, αλλά αρχικώς οριζόταν και ως επικεφαλής της εκκλησίας.

Περισσότερα

Το δικαίωμα στην διδασκαλία της μητρικής γλώσσας: Η περίπτωση της Aλβανικής στην Ελλάδα

Σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, τα γλωσσικά, όπως και το σύνολο των δικαιωμάτων των μειονοτήτων αποδίδονται από το διεθνές δίκαιο μόνον στους πολίτες του κράτους, παραγνωρίζοντας τους μετανάστες και όσους εν τέλει δεν κατέχουν την ιθαγένεια του κράτους.

Περισσότερα

Μέλος

Newsletter