Φιλελεύθεροι – το νομοσχέδιο στη Βουλή
Πριν από 5 χρόνια (11 Νοεμβρίου 2000) οι Φιλελεύθεροι πρότειναν:
– Τη σταδιακή, σαφή και πλήρη διάκριση Κράτους και Εκκλησίας, με σεβασμό στα δικαιώματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των ορθοδόξων πολιτών.
– Τον εκσυγχρονισμό του μη συνταγματικού νομικού πλαισίου με στόχο την εγκατάσταση πλήρους θρησκευτικής ελευθερίας στην Ελλάδα και τη σαφή οριοθέτηση των ρόλων Πολιτείας και Εκκλησίας.
Μολονότι στο διάστημα που πέρασε από τότε, με ευθύνη των πολιτικών κομμάτων και της Εκκλησίας, δεν έγινε κανένας δημόσιος διάλογος για το θέμα αυτό, ο σπόρος που ρίξαμε δεν πήγε χαμένος.
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που ιδρύθηκε το 1953 και είναι η παλαιότερη Μη Κυβερνητική Οργάνωση προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα, ανέλαβε το 2005 να μελετήσει και να εκπονήσει μια πρόταση νόμου για τη Ρύθμιση των Σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας.
Σε δημόσιες συζητήσεις για το θέμα κλήθηκαν για να φωτίσουν τις πολιτικές επιλογές οι βουλευτές κ.κ. Νίκος Γεωργιάδης από τη Ν.Δ., Ευάγγελος Βενιζέλος από το ΠΑΣΟΚ, Αντώνης Σκυλλάκος από το Κ.Κ.Ε., Φώτης Κουβέλης από τον Συνασπισμό και Στέφανος Μάνος, ανεξάρτητος.
Στη τελευταία δημόσια εκδήλωση, 19 Οκτωβρίου 2005, ο Στέφανος Μάνος δήλωσε ότι προτίθεται να συνυπογράψει την πρόταση νόμου με όσους άλλους επιθυμούν προκειμένου να κατατεθεί στη Βουλή την 1η Δεκεμβρίου 2005.
Τα πολιτικά κόμματα που έχουν λάβει γνώση του περιεχομένου της πρότασης είναι από τη φύση τους πολύ πιο δυσκίνητοι οργανισμοί από ό,τι είναι ένας βουλευτής. Δεν θα είναι συνεπώς περίεργο αν μέχρι την 1η Δεκεμβρίου, μετά την παρέλευση 40 ημερών από τη δημοσιοποίηση της πρότασης, δεν έχουν καταλήξει σε κάποια άποψη. Το ερώτημα πάντως είναι αν τα κόμματα θα θέσουν όρο τήρησης κομματικής γραμμής στο ζήτημα της ρύθμισης των Σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας, ή αν θα αφήσουν τους βουλευτές να ενεργήσουν κατά συνείδηση. Σε λίγες μέρες θα γνωρίζουμε.
Σημαντικό πάντως είναι ότι η Πρόταση Νόμου αφού κατατεθεί στη Βουλή θα πάρει το δρόμο της και όταν, μετά από μερικούς μήνες, αρχίσει η συζήτηση της θα δοθεί η ευκαιρία στους βουλευτές και τα κόμματα να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Σημαντικό είναι επίσης για όλους, να συνειδητοποιήσουν ότι δεν χρειάζεται να γίνει δεκτή ή να απορριφθεί όλη η πρόταση, σε μια λογική ή όλα ή τίποτε. Κάθε άρθρο μόνο του είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Μπορεί να συμφωνήσουν όλοι με π.χ. το άρθρο 5 που μεταφέρει τις αρμοδιότητες της ναοδομίας στην πολεοδομία και να διαφωνήσουν με όλα τα άλλα άρθρα της Πρότασης. Ή μπορούν να συμφωνήσουν με όλα πλην δύο άρθρων, κλπ. Η δομή της Πρότασης Νόμου επιτρέπει μια τέτοια προσέγγιση. Αυτή όμως η κατ? άρθρον προσέγγιση αναγκάζει και όσους θελήσουν να συμμετάσχουν σε όποιον διάλογο ακολουθήσει να τοποθετούνται συγκεκριμένα κατ? άρθρο. Έτσι θα αποφευχθούν οι γενικόλογες και αφοριστικές τοποθετήσεις που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι τη συσκότιση της ουσίας και την έξαψη των παθών.
