Οι στρατιωτικές σχολές και τα χρωμοσώματα του πατριωτισμού

Η πρόταση νόμου βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας, με την οποία επιδιώκεται η επιστροφή στο παλαιό καθεστώς του αποκλεισμού “αλλογενών” ελλήνων πολιτών από τις στρατιωτικές σχολές, αποδεικνύει πόσο επισφαλές μπορεί να ξαναγίνει από τη μια μέρα στην άλλη το καθεστώς των ατομικών δικαιωμάτων.

Στόχος, αυτή τη φορά, δεν είναι οι αλλοδαποί ή τα παιδιά τους, αλλά έλληνες πολίτες. Καλλιεργώντας επιτηδευμένη σύγχυση ανάμεσα στην ιθαγένεια και την εθνοφυλετική καταγωγή, οι προτείνοντες επενδύουν στους συλλογικούς φόβους για την εθνική μας ακεραιότητα και αμφισβητούν τη νομιμοφροσύνη και τον πατριωτισμό ελλήνων πολιτών.

Όμως η έννομη τάξη μας δεν ανακάλυψε πρόσφατα τους “αλλογενείς”, τους πολιτογραφούσε ήδη από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης του ελληνικού κράτους και φυσικά τους εμπιστευόταν ανέκαθεν ως εκλογείς, ως ενόρκους ή ως απλούς στρατιώτες. Πώς θα αποφασίσει ξαφνικά να μην τους εμπιστεύεται ως αξιωματικούς, να αποκλείσει δηλαδή έλληνες πολίτες από το ένα ή το άλλο εθνικό άβατο; Και αν κάποιοι θεωρούν ότι τίποτε, ούτε καν το ευρωπαϊκό δίκαιο, δεν μπορεί να εμποδίσει τη θεσμοθέτηση διακρίσεων μεταξύ ελλήνων πολιτών με βάση την εθνοφυλετική τους καταγωγή, τότε γιατί να μην εμπλουτίσουν εν καιρώ τα κριτήρια διακρίσεων ανασύροντας ακόμη περισσότερες ανάλογες ιδέες από την απώτερη ή πρόσφατη ιστορία μας;

Όταν, μόλις πριν από τρία χρόνια, το αρμόδιο υπουργείο έπαψε να εφαρμόζει το επίμαχο κριτήριο διάκρισης αναγνωρίζοντας ότι αυτό έχει καταργηθεί ως αντίθετο σε διατάξεις ευρωπαϊκού δικαίου υπέρτερης ισχύος, αντέδρασε μόνον ένα κόμμα το οποίο βρισκόταν στο απώτατο, μέχρις εκείνη τη στιγμή, άκρο του πολιτικού φάσματος. Αμέσως μετά τις τελευταίες εκλογές, ένα άλλο κόμμα, ακόμη πιο προχωρημένο, έσπευσε να καταθέσει σχετική πρόταση νόμου. Και να που τώρα σύρονται στην ίδια προτεραιότητα ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις, κατά τα άλλα ταυτισμένες με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και το θεσμικό εκσυγχρονισμό, έχοντας μάλιστα, όπως φαίνεται, εξασφαλίσει και τη δημόσια συνηγορία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ. Όσοι ανησυχούν ειλικρινά για το αξιόμαχο του εθνικού μας στρατεύματος, μάλλον θα έπρεπε να προβληματιστούν πρωτίστως για το αξιόμαχο της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στο ρατσισμό που κατατρώγει τα θεμέλιά της και καταστέλλει τις ενοποιητικές της δυνατότητες.