Θεσμική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής: Σαν συνδικάτο του εγκλήματος
Η μονοδιάστατη προβολή της βίας της Χρυσής Αυγής ως ρατσιστικής συσκοτίζει τη συνολική εγκληματική φύση της οργάνωσης και καταλήγει σε ακούσια εξυπηρέτηση του προφίλ των νεοναζιστών ως κυνηγών/τιμωρών των μεταναστών, άρα συνεκδοχικά ως εγγυητών της δημόσιας ασφάλειας. Διότι η κυρίαρχη εξίσωση μετανάστης = φορέας εγκληματικότητας (με ευθύνη των ΜΜΕ και του κυρίαρχου πολιτικού λόγου που αρθρώθηκε από Σαμαρά, Λοβέρδο, Χρυσοχοϊδη κλπ), πιστώνει εντέλει στη ΧΑ ως κοινωνική προσφορά κάθε ρατσιστικό έγκλημα. Στη συζήτηση λοιπόν που κάνουμε, έχει πρωτεύουσα σημασία η κατάδειξη της συνολικής πολύπλευρης εγκληματικής συμπεριφοράς της οργάνωσης.
Επιμένω στον εγκληματικό χαρακτήρα. Στις επιθέσεις κατά πολιτικών αντιπάλων και κάθε είδους μειονοτήτων. Στην συντεταγμένη σπορά της βίας στα σχολεία. Στα κυκλώματα προστασίας στα μαγαζιά. Στους εκβιασμούς στους εργασιακούς χώρους. Στα δεκάδες εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, ληστείες, ανθρωποκτονίες, βαριές σωματικές βλάβες. Αυτή η πλευρά της ΧΑ πρωτίστως ενδιαφέρει, αυτή αποτελεί το πολιτικό της μήνυμα: προγραμματικού, συστατικού τύπου βία. Η βία είναι το μήνυμα, η βία είναι το μέσο, η βία είναι ο σκοπός. Με όρους εκλογικής πολιτικής, η βία είναι ταυτόχρονα το πρόγραμμα, η προεκλογική υπόσχεση και η μετεκλογική υλοποίηση.
Πολλοί απέναντι στη βία αυτή επικαλούνται την ανάγκη ενεργοποίησης του συνταγματικού τόξου. Ανεπαρκής θέση. Γιατί ένα απαξιωμένο πολιτικό σύστημα με ανυπόληπτο πολιτικό προσωπικό που επικαλείται τη συνταγματική νομιμότητα δεν μπορεί να ωθήσει στη γωνία τη ΧΑ. Μόνο αίγλη στον δήθεν αντισυστημισμό της θα χαρίσει. Το συνταγματικό τόξο μπορεί να λειτουργήσει μόνο εάν στέρεα πατήσει στην καθαρή ποινική αντιμετώπιση των εκτός τόξου νεοναζιστών για τις εγκληματικές τους πράξεις και όχι για τις άρρωστες ιδέες τους.
Επανερχόμενοι λοιπόν στο βασικό ερώτημα, στη χώρα λειτουργεί μια πολιτική οργάνωση στο εσωτερικό της οποίας συναρθρώνονται ομάδες με εγκληματική δράση. Η πρόκληση είναι μια και μόνη: να αποδειχθεί ότι η ΧΑ διαθέτει χαρακτηριστικά εγκληματικής οργάνωσης του άρ. 187 του Ποινικού Κώδικα. Πρόκειται όντως για καλά δομημένη συλλογικότητα, με στρατιωτικού τύπου ιεραρχία (την οποία επιδεικνύει τηλεοπτικά, διαδικτυακά και διά ζώσης), με διάρκεια και συμμετοχή πολύ παραπάνω των τριών προσώπων, από μέλη της οποίας συστηματικότατα όχι απλώς επιδιώκονται, αλλά αποδεδειγμένα εκτελούνται οργανωμένα και με πειθαρχία απόπειρες ανθρωποκτονίες, επικίνδυνες σωματικές βλάβες, εμπρησμοί χώρων λατρείας, φθορές ξένης ιδιοκτησίας κ.ο.κ. Μέλη της, ακόμα και υψηλόβαθμα στελέχη, έχουν καταδικαστεί αμετακλήτως για κακουργηματικές πράξεις τις οποίες τέλεσαν υπό την ιδιότητά τους ως μέλη της οργάνωσης.
Δε συνιστά θεσμική αντιμετώπιση της ΧΑ το να της κόψουν σεβάσμιοι πολιτειακοί παράγοντες την καλημέρα. Θεσμική αντιμετώπιση είναι το τσάκισμα του νεοναζιστικού μορφώματος δια της επιβολής του νόμου. Σημαίνει συστηματική ποινική αντιμετώπιση των πράξεών του σε τέτοιο βαθμό που να μην αντέχεται, ατομικά και συλλογικά, η ενεργός ένταξη στην οργάνωση. Σημαίνει τέτοια πίεση που να ξεγυμνώσει όλη τη νεατερντάλια δομή, φιλοσοφία και πράξη. Σημαίνει επιβολή ποινών σε φυσικούς αυτουργούς και κυρίως τεκμηρίωση της ευθύνης των ηθικών αυτουργών που ως ηγετική ομάδα ή πρόσωπα σχεδιάζουν. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν διωκτικούς και δικαστικούς μηχανισμούς αδιάβρωτους στον ναζιστικό ιό. Εκεί αρχίζουν τα πολύ δύσκολα.
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών
φωτογραφία: linmtheu
