Ευεργετήματα ή συνταγματικά δικαιώματα κρατουμένων;

Σε όσους διερωτώνται εάν τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης για την αποσυμφόρηση των φυλακών, υπό την πίεση της απεργίας πείνας κρατουμένων σε όλη τη χώρα, είναι πράγματι αποσπασματικά και ανεπαρκή όπως θεωρούν οι ίδιοι οι κρατούμενοι και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, συνιστούμε να διαβάσουν τις ανακοινώσεις (18 και 19/11/08) του Υπουργού που τα συνοδεύουν.

Εξαιρούνται λέει ο Υπουργός Δικαιοσύνης από «τα ευεργετικά μέτρα» οι καταδικασμένοι για εμπορία ναρκωτικών κατ’ επάγγελμα ή για ειδεχθή εγκλήματα κλ.π. «Ο Υπουργός Δικαιοσύνης στη παρούσα φάση δε μπορεί να κάνει επισκέψεις στις φυλακές – Δεν μπορούμε να ισοπεδώσουμε τα πάντα και να πούμε ότι αρχίζει ένας διάλογος με κάποια συμπαθή τάξη – Προσεγγίζουμε τα πράγματα με ανθρωπιά και κατανόηση. – Υπάρχει ένα όριο επιείκειας, το οποίο δεν μπορεί να ξεπεραστεί.»
Οι δηλώσεις αυτές δεν μαρτυρούν απλή άγνοια της σύνθεσης και των αιτίων αναπαραγωγής του πραγματικού πληθυσμού των φυλακών αλλά δυστυχώς, την απαξίωση της ανθρώπινης αξίας των κρατουμένων από νεοσυντηρητικό λόγο αυταρχικών καταβολών. 

Ο Υπουργός αγνοεί ότι δεν υπάρχουν συμπαθείς και μη τάξεις πολιτών για τους δημόσιους λειτουργούς και δη τους Υπουργούς που οφείλουν να διαβουλεύονται με τους πάντες. Οι θεσμοί των αδειών και της υφ?όρον απόλυσης δεν αποτελούν το περίσσευμα της επιείκειας και της ευεργεσίας ενός φιλάνθρωπου νομοθέτη, αλλά μέτρα που στοχεύουν στην κοινωνική επανένταξη  των κρατουμένων. Αυτών που δεν χάνουν παρά μόνον την προσωπική ελευθερία τους, όπως ορίζει η  -φευ!- ισχύουσα φιλελεύθερη συνταγματική μας τάξη.
Τα νέα σωφρονιστήρια που ανακοίνωσε ο Υπουργός στο «ταχύρρυθμο πρόγραμμα νέων φυλακών» πολύ γρήγορα θα κορεστούν, όσο συνδυάζονται με μια αντεγκληματική πολιτική βασισμένη στην ιδεολογία του φόβου, την αυστηροποίηση των ποινών, την σκλήρυνση των μέτρων έκτισης της ποινής για καταδίκους με το νόμο περί ναρκωτικών ή άλλα ειδικά εγκλήματα και τη μετατροπή της φυλακής  σε χώρο αποθήκευσης που αναπαράγει τον κοινωνικό αποκλεισμό.

 Όσο δε για το άβατο, η πόρτα των φυλακών φαίνεται να παραμένει κλειστή ακόμη και για μέλη της Βουλής ή για θεσμοθετημένα από το νόμο όργανα, όπως η  Επιτροπή για τα δικαιώματα των ατόμων με ψυχικές διαταραχές. Στο ερώτημα γιατί ορισμένοι κοινωνικοί φορείς και όχι όλοι, όπως επιτάσσει ο σωφρονιστικός κώδικας, η απάντηση υπολανθάνει στις ανακοινώσεις του Υπουργού.

Γιατί ο κοινωνικός έλεγχος και η διαφάνεια φαίνεται να αντιμετωπίζονται σαν ψίχουλα ευεργεσίας αντί για εγγυήσεις νομιμότητας απέναντι στην κατάχρηση εξουσίας.

Κύριε Υπουργέ Δικαιοσύνης υπάρχει ένα όριο επιείκειας που δεν μπορεί να ξεπεραστεί ή ένα όριο συνταγματικής νομιμότητας που πρέπει να σεβαστείτε;

 

ατομικά δικαιώματα, δικαιοσύνη, κρατούμενοι, σύνταγμα

Μέλος

Newsletter