Για το σύμφωνο συμβίωσης: Μια καλή αρχή αλλά όχι το τέλος

Το 2008 η Ελλάδα θέσπισε ένα «σύμφωνο συμβίωσης» άτολμο και ανεπαρκές: τόσο απέναντι στα ετερόφυλα ζευγάρια τα οποία αφορούσε, όσο και απέναντι στα ομόφυλα, τα οποία κατά παγκόσμια πρωτοτυπία απέκλεισε. Για την αδικαιολόγητη αυτή εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών, η χώρα μας καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ, υπόθεση Βαλλιανάτος και λοιποί κατά Ελλάδος, 7.11.2013), το οποίο υπογράμμισε ότι ο ελληνικός νόμος έρχεται σε αντίθεση με το δικαίωμά των ομόφυλων ζευγαριών να αναπτύξουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους και να διαμορφώσουν αυτόνομα την οικογενειακή τους ζωή.

Κατόπιν τούτου, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου χαιρετίζει με ικανοποίηση τη δημοσιοποίηση του σχεδίου νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Και τούτο, διότι αφενός μεν συμπεριλαμβάνει και τα ομόφυλα ζευγάρια, αφετέρου δε περιλαμβάνει ρυθμίσεις που θεραπεύουν ελλείψεις του προηγούμενου νόμου (κοινωνική ασφάλιση, κλπ.). Παρόλα αυτά, τα ομόφυλα ζευγάρια υφίστανται σειρά αδικιών, διακρίσεων και ομοφοβικών επιθέσεων, τα οποία δεν λύνονται μόνο με το συγκεκριμένο νόμο.

Τέλος, και το πιο σημαντικό, όπως έχει ήδη τονίσει η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η συνταγματική υποχρέωση για σεβασμό των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών δεν εξαντλείται στο σύμφωνο συμβίωσης: αντίθετα, συνεπάγεται, επίσης, την αναγνώριση τόσο του δικαιώματός τους να παντρεύονται όσο και του δικαιώματός τους να υιοθετούν. Ακριβώς όπως μπορούν και τα ετερόφυλα ζευγάρια.

Ως εκ τούτου, ενόψει του αιτήματος για ίσα δικαιώματα, το προτεινόμενο σχέδιο νόμου είναι μόνο μια αρχή, και, μάλιστα, πολύ αργοπορημένη. Με την ελπίδα ότι η κυβέρνηση δεν θεωρεί ότι με τη πρωτοβουλία της αυτή «κλείνει» το θέμα, την καλούμε να ανοίξει τώρα τον δημόσιο διάλογο για τον γάμο και την υιοθεσία.

 

φωτογραφία: distelfliege

 

Μέλος

Newsletter