Αν δεν είναι αυτό ρατσιστικό έγκλημα, ποιo είναι;

Η άγρια δολοφονία του Πακιστανού Sahtzat Loqman στα Πετράλωνα προφανώς δεν συνιστά μεμονωμένο περιστατικό, ούτε άτυχη στιγμή. Ήταν προδιαγεγραμμένη γιατί γίνεται σε ένα περιβάλλον όπου ένα κόμμα, του οποίου τα μέλη εγκληματούν συστηματικά και ανεμπόδιστα τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα, προτρέπει ανοιχτά τους πολίτες στην άσκηση βίας και στη δημιουργία ταγμάτων ασφαλείας, την ίδια ώρα που το κράτος επιδεικνύει πλήρη αδυναμία στην αντιμετώπισή της.

Καθώς το πολιτικό σύστημα ατενίζει τους βουλευτές της Χ.Α. να κάθονται ένοπλοι στο Κοινοβούλιο ωσάν να βρίσκονται στο σαλούν, η απαίτηση της καταδίκης της βίας από όπου και αν προέρχεται ακούγεται «πρώτα ως τραγωδία, ύστερα ως φάρσα», αφού από τη μια πλευρά το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη εξαντλεί τις αστυνομικές δυνάμεις σε εκκενώσεις κατειλημμένων κτηρίων τις οποίες ούτε καν αιτούνται οι νόμιμοι δικαιούχοι, και από την άλλη επιδεικνύει πλήρη απροθυμία να αντιμετωπίσει την ακροδεξιά, ναζιστική βία. Όσο δε κι αν ο Υπουργός διαβεβαιώνει ότι η επέμβαση της αστυνομίας ήταν άμεση και ότι οι δράστες συνελήφθησαν, δυστυχώς δεν εγγυάται ότι αυτό το έγκλημα θα αντιμετωπιστεί όχι ως μια κοινή δολοφονία, αλλά ως έγκλημα ρατσιστικού μίσους.

Ένα μίσος που ξεκινά από τη Χρυσή Αυγή και νομιμοποιείται στις πολιτικές της «μηδενικής ανοχής στη λαθρομετανάστευση» που αφήνουν χιλιάδες ανθρώπους απροστάτευτους στη ρατσιστική βία, αφού όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η καταγγελία της στην αστυνομία από το θύμα θα σημάνει αυτόματα την απέλασή του και την ατιμωρησία των ενόχων. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι, εάν ο άνθρωπος είχε επιζήσει, το πιθανότερο είναι ότι απλώς δεν θα μαθαίναμε ποτέ τίποτα και οι δράστες θα συνέχιζαν προστατευμένοι, ατιμώρητοι και ανενόχλητοι. Όπως πάντα.

Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του ανθρώπου έχει πολλάκις επισημάνει στα θεσμικά όργανα της πολιτείας ότι η κωλυσιεργία ή ανικανότητα όλων των συναρμόδιων αρχών για την επιβολή της νομιμότητας και την ποινική καταδίκη τόσο των φυσικών όσο και των ηθικών αυτουργών των εγκλημάτων μίσους θέτει σε κίνδυνο την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος και την κοινωνική ειρήνη. Τυχόν αποτυχία των ελληνικών αρχών για ακόμη μία φορά να αναδείξουν τον ρατσιστικό χαρακτήρα της δολοφονίας του Πακιστανού Loqman θα σημαίνει όχι μόνο ρατσιστική από πλευράς του κράτους μεταχείριση του θύματος, αλλά και νομιμοποίηση της πολιτικής της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.