Άσυλο στη λογική
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εκφράζει την ανησυχία της για τον συνήθη πλέον αποπροσανατολισμό της δημόσιας συζήτησης, αυτή τη φορά σχετικά με τα ζητήματα που αφορούν την θέση των μεταναστών χωρίς χαρτιά που ζουν στην Ελλάδα. Η απεργία πείνας που συνεχίζεται τις μέρες αυτές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη πυροδότησε μια συζήτηση που επικεντρώθηκε σε παράπλευρα θέματα, όπως το πανεπιστημιακό άσυλο, «υγειονομικές» προφυλάξεις ή η ασφάλεια της χώρας. (Μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα είχε συμβεί εάν δεν είχε αποφευχθεί η επέμβαση της αστυνομίας στη Νομική). Τα κρίσιμα θέματα, λοιπόν, αποσιωπούνται και πάλι: Τα δικαιώματα των ανθρώπων που έχουν αποκτήσει βιοτικές σχέσεις στην Ελλάδα και που εντάσσονται σταδιακά στον κοινωνικό και τον οικονομικό της κορμό. Άνθρωποι που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε νομική σκιά, αόρατοι, χωρίς όνομα και υπόσταση απέναντι στην ελληνική διοίκηση και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, είναι ευάλωτοι σε κάθε είδους εκμετάλλευση ή αυθαιρεσία.
Το αίτημα για νομιμοποίηση των ανθρώπων αυτών υποτάσσεται συχνά σε έναν μαξιμαλιστικό λόγο χωρίς προϋποθέσεις, όπως συνέβη και με τους σημερινούς απεργούς πείνας. Η αυτοαναφορικότητα του αιτήματος δεν πρέπει όμως να μας αποσπά από το κεντρικό ζήτημα: την συγκρότηση ενός πλέγματος δικαιωμάτων εκείνων των ανθρώπων που επί μακρόν διαβιούν στην Ελλάδα οικοδομώντας οικονομικούς και κοινωνικούς δεσμούς, οι οποίοι αντικειμενικά τους εντάσσουν στην κοινωνία μας. Το ελληνικό κράτος οφείλει να αναγνωρίσει τους ανθρώπους-σκιές και να ρυθμίσει την κατάστασή τους με όρους συμπερίληψης λαμβάνοντας υπόψη τις βιοτικές σχέσεις τους εντός της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και να εκμηδενίσει τη μάστιγα της εργασιακής εκμετάλλευσης που συχνά αγγίζει τα όρια της δουλείας. Η ανοχή της μαύρης εργασίας υποσκάπτει τους δεσμούς συνοχής της κοινωνίας μας, αδιακρίτως.
Η ΕΕΔΑ ψύχραιμα και τεκμηριωμένα θα συμβάλλει με τις δικές της δυνάμεις προκειμένου να βρεθούν ανθρώπινες, βιώσιμες και ρεαλιστικές λύσεις για μια μεταναστευτική πολιτική που θα βασίζεται στις αρχές του κράτους δικαίου και θα ορίζει με σαφήνεια τα δικαιώματα όλων, χωρίς γκρίζες ζώνες που ρίχνουν δεκάδες χιλιάδες ζωές στην θεσμική αφάνεια και που τροφοδοτούν σχέσεις εκμετάλλευσης και παραβατικότητας.
