Ο δικέφαλος αετός και άλλοι κίνδυνοι για την κοινωνική μας συνοχή

Τις προάλλες επτά νεοσύλλεκτοι αλβανικής καταγωγής, νέοι που απέκτησαν πρόσφατα την ελληνική ιθαγένεια, ανέβασαν σε κοινωνικά δίκτυα φωτογραφία τους στην οποία σχηματίζουν με τις παλάμες τους αετό, σύμβολο της αλβανικής σημαίας, ενώ βρίσκονταν στο στρατόπεδο νεοσυλλέκτων.

 

Στο συγκεκριμένο περιστατικό, δεν είναι γνωστό εάν έχει ασκηθεί και ποινική δίωξη, η οποία μάλλον θα έπεφτε στο κενό, καθώς δεν φαίνεται να έχει τελεστεί το αδίκημα της προσβολής της ελληνικής σημαίας και του στρατού, κατ’ άρθρο 58 του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα.

Οι νέοι αυτοί στοχοποιήθηκαν από τις στρατιωτικές αρχές αλλά και από τα κοινωνικά δίκτυα ως εχθροί ή επικίνδυνοι άνθρωποι για την Ελλάδα από το γεγονός της δημοσιοποίησης της εθνικής τους ‘χειρονομίας’. Ωστόσο παραγνωρίζουν το γεγονός ότι εξορισμού όσοι νέοι άνθρωποι αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια είναι φορείς και μιας άλλης –ενδεχομένως- εθνικής ταυτότητας. Ότι, δηλαδή, η «ελληνικότητά» τους μπορεί και να εμπεριέχει και άλλη καταγωγή ή εθνική συνείδηση. Ή έννοια του «έλληνα πολίτη», πύλη για την πολιτική και κοινωνική ενσωμάτωση, δεν έχει να κάνει όμως με την έκφραση τέτοιων ταυτοτήτων. Η απαίτηση ότι ο έλληνας πολίτης πρέπει να είναι μονοσήμαντα μόνο «εθνικά Έλληνας» στη συνείδηση ισοδυναμεί με άρνηση της πραγματικότητας: της δυναμικής συμπερίληψης και «άλλων» ανθρώπων εντός της κοινότητας των ελλήνων πολιτών, μιας διαδικασίας που εξελίσσεται τα τελευταία 20 χρόνια και που κατοχυρώνεται στον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας.

Αυτό που ενδιαφέρει είναι να αντιληφθούμε πως η κοινωνική ενσωμάτωση των άρτι πολιτογραφηθέντων νέων συμπολιτών μας, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και πήγαν σχολείο, είναι αποφασιστικής σημασίας για όλους μας. Η διαδικασία ενσωμάτωσης δεν μπορεί να γίνει χωρίς την αποδοχή της διαφορετικότητάς τους και της εύπλαστης εθνικής ταυτότητας, η οποία πιθανότατα δεν θα είναι μονοσήμαντα «ελληνική» αλλά θα εμπεριέχει και άλλα στοιχεία (πχ ελληνοαλβανική, όπως ελληνοαμερικανική κλπ.). Τα «άλλα» αυτά στοιχεία θα μπορούν και αυτά να εκφράζονται στον δημόσιο χώρο. Εξάλλου, η δημοκρατία έγκειται στο σεβασμό της κάθε άποψης που μπορεί ακόμα και να σοκάρει και να ενοχλεί. Με πολιτικές αποξένωσης και ρηχές εκδικητικές στάσεις για μη ποινικά κολάσιμες συμπεριφορές το κοινό μέλλον μας δεν θα είναι εύκολο. Και την ευθύνη για αυτό την έχει η Πολιτεία.