Μόλις προ ολίγων ημερών η ΕλΕΔΑ τόνιζε ότι οι παράνομες παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, πολιτικών προσώπων αλλά και τελικά οποιουδήποτε πολίτη, πέρα από αξιόποινη προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων, συνιστούν και σοβαρότατη απειλή για τη δημοκρατία στη χώρα μας. Ο καταιγισμός των αποκαλύψεων και πολιτικών εξελίξεων ήρθε να επιβεβαιώσει τη βασιμότητα αυτής μας της ανησυχίας.
Απορία και μεγάλο προβληματισμό προκαλεί η εκ νέου άρνηση του Συμβουλίου Εφετών Λαμίας στο αίτημα αποφυλάκισης του Γ. Μιχαηλίδη, ενώ από καιρό πληροί τις νόμιμες προϋποθέσεις για την αποφυλάκισή του υπό όρους. Στο μεταξύ όμως, η υγεία του βρίσκεται σε άμεσο, πλέον, κίνδυνο καθώς διανύει την 68η ημέρα απεργίας πείνας.
Οι παράνομες επαναπροωθήσεις (pushbacks) που φέρονται να διενεργούνται σε ολοένα και μαζικότερη κλίμακα στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια είναι εδώ και καιρό στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος οργάνων του ΟΗΕ και της ΕΕ αλλά και των διεθνών ΜΜΕ. Έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) φέρεται να αποδίδει στη χώρα μας όσο και στην Frontex ευθύνες για τη διενέργεια επαναπροωθήσεων και την συγκάλυψη σχετικών καταγγελιών, οδηγώντας ήδη σε παραίτηση τον προϊστάμενο της τελευταίας.
Εμβρόντητοι διαβάσαμε το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ 1500/2022. Η απόφαση του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας διατείνεται στα σοβαρά ότι συντρέχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράλειψης του κράτους, είτε να αποτρέψει την είσοδο, είτε να απελάσει τους αλλοδαπούς που έχουν εισέλθει και παραμένουν στη χώρα χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, από τη μια, και της όποιας βλάβης προκάλεσε η τυχόν εγκληματική συμπεριφορά κάποιου από αυτούς.
Οι οργανώσεις:
Σας καλούν σε Συνέντευξη Τύπου τη Δευτέρα 11-7-2022 και ώρα 11.30, στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (Ακαδημίας 60). Η συνέντευξη θα μεταδοθεί και μέσω live streaming.
Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι επικρίσεις και επιθέσεις που δέχεται η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (βλ. ενδεικτικά εδώ ή εδώ) για τις θέσεις που παίρνει για μια σειρά από ζητήματα, όπως τα ολοένα και πιο συχνά περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας (βλ. εδώ κι εδώ). Ακούμε επιχειρήματα όπως «μόνο την αστυνομία κατηγορείτε και δεν λέτε τίποτα για τη βία των πολιτών εναντίον της ή εναντίον άλλων πολιτών». Όλα τους δε καταλήγουν μονότονα στο συμπέρασμα -όπερ έδει δείξαι- πως η Ένωση «αν δεν είναι παραμάγαζο, πάντως παίζει το παιχνίδι της αντιπολίτευσης». Το γεγονός ότι η Ένωση ασκεί διαχρονικά για τα ίδια και άλλα ζητήματα δικαιωμάτων κριτική παρασιωπάται συστηματικά. Είναι λοιπόν πράγματι ευκαιρία για την Ένωση να ξεκαθαρίσει μια και καλή τη θέση της απέναντι τουλάχιστον σε όσους και όσες καλόπιστα την επικρίνουν:
Το ελληνικό κράτος επιμένει να στερεί από τις ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες την ισότιμη μεταχείρισή τους όσον αφορά το δικαίωμα στο γάμο και την τεκνοθεσία, λες και τα μέλη τους είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Την Τετάρτη 22 Ιουνίου στις 18:30, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ), σας προσκαλεί στην εκδήλωση λήξης του προγράμματος «Παρατηρητήριο για τη Νομική Βοήθεια».
Οι παράνομες επαναπροωθήσεις (pushbacks) στην Ελλάδα είναι μια de facto πολιτική σύμφωνα με όσα επισημαίνει ο Ειδικός Εισηγητής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Μεταναστών του Συμβουλίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ στην πρόσφατη έκθεσή του.
Δεν έχουν περάσει ούτε 15 ημέρες από την προηγούμενη φορά που η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αναγκάστηκε να εκφράσει την έντονη ανησυχία της για τις σκηνές ανεξέλεγκτης αστυνομικής βίας που εκτυλίχθηκαν στον προαύλιο χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στο διάστημα που μεσολάβησε, οι εικόνες αυτές επαναλαμβάνονται σχεδόν καθημερινά, με αποκορύφωμα τον χθεσινό σοβαρό τραυματισμού φοιτητή πιθανότατα από ευθεία βολή οβίδας κρότου-λάμψης εναντίον του πλήθους των συγκεντρωμένων – ενέργεια καταφανώς υπέρμετρη και δυσανάλογη, όπως προκύπτει και εκ του αποτελέσματος.
Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από ένα διπλό κενό: οι στόχοι που θέτει υπολείπονται σημαντικά από τον παγκόσμιο στόχο περιορισμού της κλιματικής αλλαγής στον 1,5°C, ώστε να αποτραπεί κλιματική κατάρρευση (κενό φιλοδοξίας), ενώ λείπουν τα απαραίτητα μέτρα και πολιτικές που θα εγγυηθούν την εμπροσθοβαρή και ταχεία απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα (κενό εφαρμογής). Συγκεκριμένα, ενώ θέτει πλαίσιο εθνικής κλιματικής πολιτικής, η φιλοδοξία του είναι χαμηλή και τελικά αποτυγχάνει να εισαγάγει κρίσιμης σημασίας μεταρρυθμίσεις στο σύνολο της οικονομίας και να ενισχύσει την κοινωνική συμμετοχή και δίκαιη μετάβαση, ώστε η Ελλάδα να κερδίσει το στοίχημα της κλιματικής ουδετερότητας και να ευθυγραμμιστεί με τον παγκόσμιο στόχο του 1,5°C.
