Ενδιάμεσες στάσεις στην πτήση Πακιστάν-Γκουαντανάμο;

Οι πρόσφατες καταγγελίες για συλλήψεις, απαγωγές και ανακρίσεις αλλοδαπών επί ελληνικού εδάφους από αλλοδαπές αρχές με τη συνεργασία, υπό την ανοχή ή παρά την άγνοια ελληνικών αρχών, εγείρουν έντονες ανησυχίες για εξαιρετικά σοβαρή κατάλυση στοιχειωδών ουσιαστικών και διαδικαστικών εγγυήσεων ελευθερίας.

Προέχει, επί του παρόντος, η ανάγκη για ολοκλήρωση της σχετικής έρευνας με τη συνδρομή ελεγκτικών μηχανισμών ανεξάρτητων από συντεχνιακές ή κακώς νοούμενες διπλωματικές δεσμεύσεις, καθώς και για πλήρη ενημέρωση της κοινής γνώμης επί των ευρημάτων της έρευνας αυτής.

Η ομοβροντία αντίστοιχων καταγγελιών, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, για άτυπες διακρατικές συνεργασίες (όπως η «Νέα Διατλαντική Ατζέντα Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΗΠΑ για θέματα Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων»), απηνείς ανακρίσεις και άδηλες μεταγωγές σε χώρους «ελεύθερους δικαίου», αποδεικνύει ότι η δημαγωγική εκμετάλλευση του αντιτρομοκρατικού δέους προσεγγίζει τα έσχατα όριά της.

Ενώ στο όνομα της ασφάλειας το εγχώριο, ευρωπαϊκό και διεθνές θεσμικό οπλοστάσιο έχει από καιρό θωρακισθεί με μέτρα και πρακτικές που άλλοτε δεν θα ήσαν καν ανεκτά, εμφανίζεται ήδη, ως νέα απειλή, η παράκαμψη και καταστρατήγηση ακόμη και αυτού του αυστηρότατου νομικού πλαισίου.

Δεν υστερεί, όμως, σε μακροπρόθεσμη σημασία η ανάγκη για κοινωνική και πολιτική εγρήγορση απέναντι σε ένα αποτρόπαιο όσο και ορατό ενδεχόμενο: την άμβλυνση των ευαισθησιών και αντιστάσεων της κοινωνικής πλειοψηφίας ως προς την ανεξέλεγκτη παραβίαση της προσωπικής ελευθερίας, της ιδιωτικότητας, του τεκμηρίου αθωότητας και άλλων θεμελιωδών δικαιωμάτων από ξένες ή εγχώριες, διωκτικές ή μυστικές αρχές, μη υπαγόμενες σε στοιχειώδεις προδιαγραφές δημοκρατικής νομιμοποίησης και εγγυήσεις λογοδοσίας.

Γιατί το πρωταρχικό διακύβευμα είναι η ασφάλεια των δικαιωμάτων αλλά και η ελευθερία όλων μας.

Το διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης