Ανάγκη για ένταξη και όχι αστεγία για τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες και τις αναγνωρισμένες προσφύγισσες
Αθήνα, 29 Μαΐου 2020: Τέλος διαδρομής για χιλιάδες αναγνωρισμένους πρόσφυγες/ προσφύγισσες και δικαιούχους επικουρικής προστασίας, που σε λίγες ημέρες θα βρεθούν στο δρόμο άστεγοι/άστεγες, στερούμενοι μέχρι και το οικονομικό βοήθημα, που έως τώρα λάμβαναν με ευρωπαϊκούς πόρους.
“Ενημερωθήκαμε ότι στις 30/05 πρέπει να βγούμε. Δεν έχω ούτε δουλειά, ούτε λεφτά για να ταΐσω την οικογένειά μου. Πώς θα βρω δουλειά; Που να ψάξω για δουλειά; Μας πετάνε έξω χωρίς τίποτα.”
Πατέρας δυο παιδιών, αναγνωρισμένοι πρόσφυγες από τη Συρία
Συγκεκριμένα, τη Δευτέρα, 1 Ιουνίου 2020, κατόπιν παράτασης 2 μηνών, λόγω των μέτρων πρόληψης της εξάπλωσης της πανδημίας, έρχεται η ώρα της εφαρμογής των προβλεπόμενων ρυθμίσεων για την διακοπή των παροχών προς όσες και όσους αναγνωρίζονται ως δικαιούχοι διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα. Καλούνται, πλέον, να ενταχθούν, να βρουν δουλειά και σπίτι, να μάθουν ελληνικά, να πάνε στο σχολείο, να ανακτήσουν την αυτόνομη ζωή που εγκατέλειψαν στις φλόγες του πολέμου και των διώξεων. Αλλά μπορούν;
“Με πήραν τηλέφωνο πριν από 15 ημέρες και με ρώτησαν αν έχω φύγει από το σπίτι. Τους είπα ότι δεν έχω που να πάω. Αν μας διώξουν, το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι θα πάρω ένα σχοινί και θα κάτσω στη πόρτα του σπιτιού. Δεν έχω τίποτα! Πώς θα ταΐσω την οικογένειά μου; Είμαι άρρωστος, δε μπορώ να δουλέψω.”
Πατέρας τριών παιδιών, αναγνωρισμένος πρόσφυγας από τη Συρία
Πολλοί είναι ευάλωτοι, σωματικά και ψυχικά και χρήζουν υποστήριξης για να προσπελάσουν τα γλωσσικά, γραφειοκρατικά και άλλα προσκόμματα, που διαχρονικά τους στερούν την πρόσβαση σε απαραίτητες υπηρεσίες και αγαθά. Πολλές είναι γυναίκες με μικρά παιδιά, ακόμη και μηνών. Πώς θα ψάξουν για δουλειά, όταν δε θα έχουν καν μια στέγη για να προστατεύσουν το παιδί τους; Πώς θα συνεχίσουν τα παιδιά το σχολείο; Πολλές γυναίκες είναι επιζώσες ενδοοικογενειακής, έμφυλης βίας ή/και trafficking. Πώς θα υποστηριχθούν αν μείνουν άστεγες και εκτεθειμένες σε πολλαπλούς κινδύνους;
“Άρχισα να βγαίνω στους δρόμους και να ψάχνω [σπίτι]. Έχω πάρει τηλέφωνα παντού. Κάποιοι, όταν τους έλεγα από που είμαι, μου έλεγαν συγγνώμη, δεν μπορούμε να δώσουμε το διαμέρισμα. Την Δευτέρα πρέπει να φύγω και την ίδια μέρα τα παιδιά ξαναξεκινάνε το σχολείο. Τι θα κάνω; Πού θα τα βάλω να κοιμηθούν;”
Μητέρα δυο παιδιών, αναγνωρισμένη πρόσφυγας από το Αφγανιστάν
Η διαδικασία της ένταξης, η προετοιμασία για τη μετάβαση στη «βιοπάλη», ξεκινάει από τη στιγμή της υποδοχής, και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η έξωση να θεωρηθεί σημείο εκκίνησης για μια εν δυνάμει και χωρίς καμία απολύτως υποστήριξη διαδικασία ένταξης. Προϋποθέτει την κατάρτιση και υλοποίηση μιας μακροπρόθεσμης ενταξιακής πολιτικής, με ολιστικά προγράμματα υποστήριξης των προσφύγων, ώστε να έχουν ισότιμη πρόσβαση στην αγορά εργασίας, στην ελληνομάθεια και στην εύρεση στέγης. Η ισονομία των αναγνωρισμένων προσφύγων με τους Έλληνες πολίτες, τουλάχιστον σε τυπικό/ θεσμικό επίπεδο χωρίς την απαιτούμενη ενταξιακή πολιτική, ακυρώνει στην πράξη την ισονομία και παράγει ανισότητες, διακρίσεις ως προς μια σειρά θεμελιώδη δικαιώματα όπως είναι η στέγη, η ασφάλεια, η υγεία, κ.λπ. Δεν είναι δυνατόν η πολιτεία, οι θεσμοί, η κοινωνία των πολιτών και κάθε δημοκρατικός πολίτης αυτής της χώρας να επιτρέψει να μείνουν άστεγοι και χωρίς άμεση έμπρακτη υποστήριξη άνθρωποι που είναι επίσημα αναγνωρισμένοι πρόσφυγες.
Οι υπογράφουσες οργανώσεις
Διοτίμα – Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών
Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ)
Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ)
Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων
Help Refugees / Choose Love
HumanRights360
Κέντρο Ημέρας Βαβέλ
Terre des hommes Hellas